dinsdag 27 april 2010

Ze zijn er: kuikens!

Ik was me er helemaal niet meer van bewust dat we vaste lezers hadden ;) hahah

Maar na drie weken van nauwlettend de temperatuur in de gaten houden, de vochtigheid, drie maal daags de eitjes voorzichtig keren en een paar keer de eieren schouwen.... kwamen afgelopen zaterdag ochtend de eerste eitjes uit.  (drie van de 8 eitjes bleken niet levensvatbaar)

Eerst, (vrijdagmiddag) zag ik 1 ei dat aangepikt was, zoals dat heet. Je zag een klein stukje schaal iets oplichten, . Toen gebeurde er een hele tijd niets en zaterdagochtend dacht ik dat er wel een kuikentje geboren zou zijn, maar nee nog niks veranderd aan het ei, pfff.

Toen, een uurtje later, was er wel progressie te zien, een stukje schaal was eraf gevallen en bij de andere eieren althans drie zag ik dat ze inmiddels ook aangepikt waren. Dus vier kuikens leven in ieder geval, dacht ik...

En toen ging het snel! het eerste ei kwam vrij snel daarna uit, we konden het gewoon zien gebeuren. Het ei werd ter hoogte van de luchtkamer aangepikt en vanaf daar driekwart rond kapot gepikt en toen met een duw brak het ei open en kwam het kuiken, helemaal nat, deels naar buiten en bleef even liggen. naar een paar minuten duwde hij de eischaal verder van zich af en deed poging om rechtop te gaan zitten/staan.

Het rondlopen en piepen "triggerde" de andere 2 kuikens, dus die waren er ook binnen een uur. Het vierde kuiken kwam in de middag en het vijfde kuiken was er de volgende ochtend nog steeds niet.

De vier opgedroogde kuikens hebben we 24 uur na het uitkomen onder een infra rode lamp (37graden op kuikenhoogte) in een speciaal ingerichte onderkomen met water en kuikenvoer gezet. Het is belangrijk om de kuikens na het uitkomen nog een dag in de broedmachine te laten, zodat ze helemaal opdrogen,en rustig aan kunnen sterken in de warme vochtige omgeving. Bij de kloek zouden de kuikens ook de eerste dag nog onder de moeder zitten en pas daarna geleidelijk aan kleine uitstapjes maken.

Het 5e ei was wel aangepikt en je kon hem zien ademen en hij piepte ook. Het vreemde was alleen dat dit ei op een andere plek was aangepikt dan de eerste vier eieren. Niet bij de luchtkamer maar halverwege het ei. Het is niet verstandig om een kuiken uit het ei te helpen, want de dooier-restant kan bijvoorbeeld nog niet helemaal opgenomen zijn (deze gaat via de navelstreng, via de navel, de buikholte binnen en vormt voor de eerste paar dagen een voedselvoorraad, zodat ze geen eten nodig hebben) of het kuiken is te zwak om te leven. Of hij heeft een ander afwijking waardoor hij gewoon niet zelf uit het ei kan komen. En als je het doet, zal het kuiken meestal toch nog sterven, heb uit de ervaringsverhalen opgemaakt. Dit is het beetje natuurlijke selectie dat plaats vind om een kippenras gezond te houden. Toch hoor je ook succesverhalen na het kuiken uit het ei helpen en worden het prima huiskippen (ermee fokken is niet aan te raden, omdat je niet weet of het om een erfelijk mankement gaat). Ik vermoedde echter, omdat het ei anders was aangeprikt, dat dit kuiken verkeerd om in het ei lag. De zogenaamde stuitligging. Ik had er al eens over gelezen. Het kuiken heeft dan best een grote overlevingskans, maar kan er niet uitkomen op eigen kracht, omdat het door de vorm van het ei, ruimte technisch ongunstiger ligt. en aangezien we toch niet willen fokken met de kippen, maar ze puur als gezeldschapsdier willen houden in ons tuintje..... Heb ik aan het eind van de ochtend een groot stuk van de schaal afgepeld en hem toen weer even in de warme broedmachine teruggelegd om het kuiken wat rust te geven, weer op temperatuur te komen en te kijken wat hij verder zelf zou doen. Het is belangrijk om erop te letten dat het schaalvlies niet opdroogt, want dan plakt het aan de veren van het kuiken en kan hij daardoor niet uit het ei komen, dus met een plantenspuit met warm water hebben we hem wat bevochtigd en weer met rust gelaten. een paar uur later heb ik hem verder geholpen en kwam hij uit het ei. De dooier-rest bleek nog niet helemaal te zijn opgenomen, maar was wel bijna helemaal in de buikholte. We hebben hem rustig in de broedmachine laten bijkomen. Eerst lag hij languit, en vreesde ik dat het toch te vroeg voor hem was geweest, maar na twee uur leefde hij nog en richtte zijn kopje op en lag ineens aan de andere kant van de broedmachine. Weer een poosje later zat hij gewoon rechtop en oogde levendig. mooi opgedroogd en de buik zag er goed uit. Een droog stukje navelstreng hing eerst nog aan zijn buikje maar later was het er afgevallen. Dus toen ook hij een dag in de broedmachine aangesterkt was hebben we hem bij de andere gezet.

Het gaat heel goed met ze. De kuikens hebben al goed door waar ze het eten kunnen vinden en de kinderen zitten regelmatig even met ze op schoot. Omdat de kuiken nog heel klein zijn mogen de kinderen ze niet langer dan een paar minuten per keer bij zich houden, maar dit kunnen we geleidelijk aan uitbouwen. De kuikens zijn wel al erg tam en heel schattig!!!! Ze heten, Op volgorde van uitkomen: Sientje, Sjaantje, Leentje, Mientje en Miepje (nu maar afwachten of het ook allemaal hennetjes zijn ;))))
de eerste vier kuikens

hier zijn ze namen aan het bedenken...

Emma laat vol trots nummer 5 zien.

Miepje!

2 opmerkingen:

Mirjam zei

Natuurlijk heb je vaste lezers! Ik was ook al zo benieuwd nadat ik op msn had gezien dat jullie kuikens hadden!! :)

Leuk zeg!

X

Unknown zei

Nu 11 jaar later zijn we weer begonnen met hetzelfde proces, de jongste kinderen hebben het nog niet mogen ervaren dus er komen weer kuikens aan. Dit keer hebben we gekozen voor de Welsumse kip :)