Leergierigheid...

Vanavond stond ik in de keuken eten te koken en Emma kwam bij me op het aanrecht zitten. Er lag een buitenlandse munt op het aanrecht en Emma zat hem te bekijken en vroeg wat er op de munt stond. Onder andere stond er Canada op. Emma vroeg meteen "waar is Canada?" We zijn toen meteen de wereldkaart uit de kamer gaan halen en ik heb haar laten zien waar het ligt. En toen hebben we nog een een heleboel andere landen bekeken en steeds wees Emma weer een nieuw land aan en vroeg "...en welk land is dit, mama?" Ik vertel ook altijd wat bij het land (als dat lukt ;) Welke dieren er voorkomen bijvoorbeeld, of hoe de mensen er leven, noem maar op. Dat doe ik trouwens met al haar vragen. Ik leg uit wat ze wil weten en vertel (in begrijpelijke taal) veel wat ik erover weet. Als het ware, gooi ik deur helemaal open. Om een voorbeeld te geven. "Ze vroeg laatst waar komen potloden vandaan?" Dan vertel ik haar dat potloden in een fabriek gemaakt worden en dat het hout van een boom komt en dat er dan een kleurstaafje in gezet wordt en dat dan verschillende kleuren potloden in een doosje gestopt worden en dat een heleboel doosjes dan in een grote doos gaan en dat heel veel dozen dan in een grote vrachtauto gaan of boot en ze dan naar de winkels gebracht worden, waar mensen ze dan kunnen kopen. Zo zijn er talloze vragen die je heel beknopt kunt beantworden, maar ook heel uitgebreid en ik merk dat er toch heel veel blijft hangen van al die informatie. Dat merk ik dan als Emma en Nienke aan het spelen zijn samen en Emma Nienke uitlegd hoe iets gemaakt wordt of waar iets vandaan komt. Echt leuk om te horen is dat!